Γίνεται συνοπτική παρουσίαση του ιστορικού και του προγράμματος των Ευρωκωδίκων, καθώς και αναφορά στην υπόσταση, στο πεδίο εφαρμογής και στους στόχους των Ευρωκωδίκων. Αναφέρεται επίσης η διαδικασία ενσωμάτωσης των Ευρωκωδίκων στο εθνικό κανονιστικό πλαίσιο, καθώς και η συσχέτιση τους με τις εναρμονισμένες τεχνικές προδιαγραφές των δομικών προϊόντων. Σκιαγραφείται, τέλος, το παρόν και το μέλλον των Ευρωκωδίκων.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριακονταετίας έγιναν σύντονες προσπάθειες στο δυτικοευρωπαϊκό χώρο προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ενιαίο πλαίσιο ευρωπαϊκών κανονισμών για το σχεδιασμό και τη μελέτη των φορέων στα έργα Πολιτικού Μηχανικού. Όπως ήταν ίσως φυσικό, μεγαλύτερη έμφαση δόθηκε στις φέρουσες κατασκευές από σκυρόδεμα, κυρίως, και από χάλυβα, οι οποίες αποτελούσαν και την πλειονότητα. Στα πλαίσια διεθνών ενώσεων, όπως λ. χ. η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Σκυροδέματος (Comite Europeen (αργότερα: Euro-international) du Beton, CEB) και η Διεθνής Ενωση (Ομοσπονδία) Προέντασης (Federation Internationale de la Precontrainte, FIP) κ.ά. λειτούργησαν Ομάδες Εργασίας και Τεχνικές Επιτροπές που συνέταξαν διάφορα τεχνικά κείμενα (οδηγίες, συστάσεις κλπ.) με αποκορύφωμα τον Πρότυπο Κανονισμό Σκυροδέματος, σε δύο διαδοχικές εκδόσεις το 1978 και το 1990, γνωστές και ως MC78 και MC90, αντίστοιχα (CEB-FIP, 1978 & CEB-FIP, 1990). Στους κανονισμούς αυτούς ενσωματώνονταν οι τότε σύγχρονες προσεγγίσεις των ημιπιθανοτικών μεθόδων και των επιμέρους συντελεστών (ασφαλείας), των οριακών καταστάσεων και της καλούμενης μεθόδου συνολικής αντοχής.
Παράλληλα όμως απασχολούσε ήδη την ΕΟΚ και ιδιαίτερα την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το θέμα της άρσης των υπαρχόντων τεχνικών εμποδίων ανάμεσα στα Κράτη Μέλη, ώστε να υλοποιηθεί σταδιακά και το ταχύτερο δυνατόν η «Κοινή Αγορά». Αυτό οδήγησε στις ενέργειες που περιγράφονται στη συνέχεια, με βάση επιλεγμένα αποσπάσματα από τον (τυπικό) πρόλογο των Ευρωκωδίκων.
