Περιοχών Συγκολλήσεων με Επικάλυψη σε Χ.Ο.Σ.

Π. Κοκκωνίδης, Ε. Ζίτρου, Μ. Δαραμπάρα, Ι. Νικολάου, Π.Ε. Τσακιρίδης, Γ.Δ. Παπαδημητρίου Ε.Μ.Π., Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών, Εργαστήριο Μεταλλογνωσίας
Σ. Μουγιάκος, Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, ΚΕΔΕ, Εργαστήριο Μετάλλων

Λέξεις κλειδιά: Ατμοσφαιρική διάβρωση, γαλβανικό ζεύγος, χάλυβας οπλισμού, συγκόλληση

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη διάβρωσης συγκολλημένων δοκιμίων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος S500s, στην περιοχή της συγκόλλησης, κατά την έκθεσή τους σε ατμοσφαιρικό και χλωριούχο περιβάλλον. Για την μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκαν συγκολλήσεις χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικούς τύπους ηλεκτροδίων με δύο διαφορετικές τεχνικές συγκόλλησης. Αρχικώς, επαρκής αριθμός συγκολλημένων δοκιμίων εκτέθηκε στις διαβρωτικές συνθήκες της ατμόσφαιρας για τρεις και έξι μήνες. Η εξέλιξη της διάβρωσης μελετήθηκε με την βοήθεια Οπτικού Μικροσκοπίου (ΟΜ), Ηλεκτρονικού Μικροσκοπίου Σάρωσης (SEM) και Περίθλασης Ακτίνων-Χ (XRD). Η επίδραση της ατμοσφαιρικής διάβρωσης στις μηχανικές ιδιότητες των συγκολλημένων δοκιμίων μελετήθηκε με την διενέργεια δοκιμών εφελκυσμού. Από τις δοκιμές εφελκυσμού προέκυψε ότι η διάβρωση, η οποία προκαλείται κατά την έκθεση στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον για έξι μήνες, δεν επηρεάζει τις μηχανικές ιδιότητες των προς εξέταση δοκιμίων. Ακολούθως, τα συγκολλημένα δοκίμια υποβλήθηκαν σε δοκιμή κυκλικής πόλωσης με χρήση διάταξης Tafel, με στόχο την εκτίμηση της επιδεκτικότητάς τους στη διάβρωση. Επίσης μελετήθηκε η δημιουργία γαλβανικού στοιχείου μεταξύ του ηλεκτροδίου συγκόλλησης και του χάλυβα Tempcore.

Επιστροφή στα Τεύχη