ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΧΑΛΥΒΩΝ ΟΠΛΙΣΜΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ
Του Παναγιώτη Μαυροειδή, Μεταλλουργού Μηχανικού ΕΜΠ, μέλους της Επιτροπής Σύνταξης του Κανονισμού Τεχνολογίας Χαλύβων (Κ.Τ.Χ.) Οπλισμού Σκυροδέματος
Το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται ένα μεταλλικό υλικό, μπορεί να επιδράσει σ' αυτό και να προκαλέσει την βλάβη ή και την καταστροφή του. Δυσμενείς συνθήκες περιβάλλοντος μπορεί να προκαλέσουν διάβρωση (corrosion) του υλικού, γεγονός που τροποποιεί τη συμπεριφορά του (Σχήματα 1 και 2). Η διάβρωση είναι από χημική άποψη, οξείδωση.
H διάβρωση είναι διεργασία ηλεκτρολυτικής φύσης και πραγματοποιείται όταν το μέταλλο έρθει σε επαφή με ένα διάλυμα που περιέχει ιόντα, δηλαδή ένα ηλεκτρολύτη ή όταν το μέταλλο βρίσκεται σε επαφή με άλλο μέταλλο πιο ηλεκτροθετικό, οπότε δημιουργείται ηλεκτρολυτικό ζεύγος ανόδου-καθόδου. Ζεύγος τέτοιου είδους μπορεί να σχηματισθεί και μεταξύ δύο σημείων του ίδιου του μετάλλου όταν υπάρχει διαφορά κατάστασης (μορφής, χημική, αερισμού κ.λπ.) ή μεταξύ του μετάλλου και του οξειδίου του.
Σε κάθε περίπτωση, για να υπάρξει μηχανισμός διάβρωσης, πρέπει τα σημεία ανόδου και τα σημεία καθόδου, να συνδέονται ηλεκτρολυτικά και ηλεκτρικά. Στην περίπτωση μίας ράβδου οπλισμού μέσα στο σκυρόδεμα, το νερό των πόρων του σκυροδέματος συμπεριφέρεται σαν ηλεκτρολύτης, ενώ η ηλεκτρική σύνδεση μπορεί να γίνεται μέσω της ίδιας της ράβδου ή και του σκυροδέματος αν έχει μια κάποια ηλεκτρική αγωγιμότητα.